Ende Pranayathin.(Part-9)

unnikmp wrote:

issac k.j wrote:

Namaskarm paranya guru:namaskaram:

അവസാനം ഗുരുവിന് കുരു ആവരുത് 

"സ്നേഹം അറിയാതെ പോകുന്നത് ജീവിതത്തില് ഒരു നഷ്ടം മാത്രമാണ്. എന്നാല് അതിലും വലിയ നഷ്ടമാണ് സ്നേഹിക്കുന്നവരെ അറിയാതെ പോകുന്നത്"

Minnoos wrote:

balamuralee wrote:

എന്റെ പ്രിയേ, എഴുന്നേൽക്കൂ,
എന്റെ സുന്ദരീ, വന്നാലും;
നോക്കൂ, തണുപ്പുകാലം കഴിഞ്ഞു,
മഴയും നിലച്ചുപോയി. പൂവുകൾ ഭൂമിയിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു,
പാട്ടുകാലം വന്നെത്തി.
മാടപ്രാവുകളുടെ കൂജനം നാട്ടിലെങ്ങും കേട്ടുതുടങ്ങി.
അത്തിക്കായ്കൾ പഴുക്കുന്നു,
മുന്തിരിവള്ളികൾ പൂവണിയുന്നു;
അവ പരിമളം പരത്തുന്നു.
എഴുന്നേൽക്കൂ, എന്റെ പ്രിയേ, എന്റെ സുന്ദരീ, വന്നാലും.
പാറയുടെ പിളർപ്പുകളിലും ചെങ്കുത്തായ മലയുടെ മറവിലും ഇരിക്കുന്ന എന്റെ പ്രാവേ,
ഞാൻ നിന്റെ മുഖമൊന്നു കാണട്ടെ,
നിന്റെ സ്വരമൊന്നു കേൾക്കട്ടെ.
നിന്റെ സ്വരം മധുരവും നിന്റെ മുഖം മനോജ്ഞവുമല്ലോ

ഇതേതോ അന്ധനായ കവി എഴുതിയതാ

unnikmp wrote:

Minnoos wrote:

ഇതേതോ അന്ധനായ കവി എഴുതിയതാ

അപ്പോ ഉണ്ണി ഒരു അന്ധൻ ആയിരുന്നോ

unnikmp wrote:

issac k.j wrote:

Namaskarm paranya guru:namaskaram:

അവസാനം ഗുരുവിന് കുരു ആവരുത് 

Minnoos wrote:

unnikmp wrote:

Minnoos wrote:

ഇതേതോ അന്ധനായ കവി എഴുതിയതാ

അപ്പോ ഉണ്ണി ഒരു അന്ധൻ  ആയിരുന്നോ

ഉറങ്ങി കഴിഞ്ഞാ പിന്നെ എനിക്ക് കണ്ണ് കാണില്ല

unnikmp wrote:

Minnoos wrote:

ഇതേതോ അന്ധനായ കവി എഴുതിയതാ

ഇത് ഒരു സ്വപ്നമാണ് ...
ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നപ്പോള്‍ ഓര്‍ക്കാന്‍ പോലും കിട്ടാതെ എന്‍റെ ഉറക്കച്ചടവ് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളില്‍ കത്തിച്ചാമ്പലായ എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍
ഞാന്‍ കാത്ത് നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു നിന്നെ ! എന്‍റെ ഈ ജീവിതം നടക്കാന്‍ പഠിപ്പിച്ച വീധിതന്‍ അരികത്ത് ...
എന്നും മനസ്സില്‍ ഒരു തോന്നലുണ്ടായിരുന്നു .. എനിക്കായ് അങ്ങുദൂരെ ആരോ കാത്തിരിപ്പുണ്ടെന്ന് ... അവള്‍ എന്‍റെ മാത്രം സ്വന്തമാണെന്ന് ...
കടന്നു പോയ നാളുകളുടെ കയ്പ്പുനീര്‍ എന്‍റെ ആ തോന്നലിനെ മാറ്റിയില്ല ... ഇനി വരാനിരിക്കുന്നതും അനുഭവിക്കുക തന്നെയല്ലേ ... അതെ അനുഭവിക്കനുള്ളത് തന്നെ
ഏകാന്തതയാണ് എന്നെ നിന്നിലേക്ക്‌ അടുപ്പിച്ചത് ... ഈ പ്രവാസം നല്‍കിയ ഏകാന്തത .... ഈ ചുവരുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ ഞാന്‍ ഒറ്റക്ക് ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ... ഒരു കൂട്ടിനായ് ഞാന്‍ കൊതിച്ചിരുന്നു ...
ഏകാന്തത! എന്നും ഒറ്റക്കാണെന്നു ഉള്ള തോന്നല്‍ അതെന്നെ കാര്‍ന്നു തിന്നാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് കൊല്ലങ്ങള്‍ ഏറെയായി .. കൂടെ നിമിത്തം പോലെ ഈ പ്രവാസവും ...
രാവും പകലും ഞാന്‍ നിന്നെ കാത്തിരുന്നു ... ആള്‍ക്കൂട്ടങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ നിന്നെ തിരഞ്ഞു ... ചായക്കൂട്ടുകള്‍ കൊണ്ട് നിന്നെ വരയ്ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു ....
പക്ഷെ ഞാന്‍ ഒരിക്കലും ആ ചിത്രം വരച്ചു നിര്‍തിയിരുന്നില്ല! കാരണം ഞാന്‍ വരച്ച പോലെ ആയിരിക്കില്ല നിന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ , ചുണ്ടുകള്‍, മുഖം ... എന്നും ആ ചിത്രം ഞാന്‍ വീണ്ടും മായ്ച്ചു വരച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു
എന്നെങ്കിലും ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ ആ ചിത്രം വരച്ചു തീര്‍ക്കും അന്ന് നീ എന്‍ മുന്നില്‍ വന്നു നില്‍ക്കും .. അന്ന് നമ്മുടെ ഉദ്യാനത്തിലെ സൂര്യകാന്തികള്‍ നമ്മെ നോക്കി ചിരിക്കും .. കിളികള്‍ നമ്മെ വട്ടമിട്ടു പ്രണയ ഗാനങ്ങള്‍ പാടും ...
ആകാശം സന്തോഷം കൊണ്ട് സന്തോഷ കണ്ണീര്‍ പൊഴിക്കും ... ഒരിറ്റു ജലത്തിനായ്‌ കാത്തിരുന്ന ഭൂമി ആ മഴയില്‍ കുളിക്കും .. എന്‍റെ കണ്ണുനീര്‍ വറ്റിയ കണ്ണില്‍ നിന്നും ഒരു കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളി ഭൂമിയിലേക്ക് പതിക്കും ... ആ കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളി വീണിടം ഒരു ഉദ്യനമായ് പരിണയിക്കും ... ആ ഉദ്യാനത്തിന് ഞാന്‍ നിന്റെ പേരിടും .. ഒടുവില്‍ നീയും എന്നെ വിട്ടു പിരിയുമ്പോള്‍ ആ ഉദ്യാനത്തിന് ഞാന്‍ തീയിടും

Quote :

balamuralee wrote:

എന്റെ പ്രിയേ, എഴുന്നേൽക്കൂ,
എന്റെ സുന്ദരീ, വന്നാലും;
നോക്കൂ, തണുപ്പുകാലം കഴിഞ്ഞു,
മഴയും നിലച്ചുപോയി. പൂവുകൾ ഭൂമിയിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു,
പാട്ടുകാലം വന്നെത്തി.
മാടപ്രാവുകളുടെ കൂജനം നാട്ടിലെങ്ങും കേട്ടുതുടങ്ങി.
അത്തിക്കായ്കൾ പഴുക്കുന്നു,
മുന്തിരിവള്ളികൾ പൂവണിയുന്നു;
അവ പരിമളം പരത്തുന്നു.
എഴുന്നേൽക്കൂ, എന്റെ പ്രിയേ, എന്റെ സുന്ദരീ, വന്നാലും.
പാറയുടെ പിളർപ്പുകളിലും ചെങ്കുത്തായ മലയുടെ മറവിലും ഇരിക്കുന്ന എന്റെ പ്രാവേ,
ഞാൻ നിന്റെ മുഖമൊന്നു കാണട്ടെ,
നിന്റെ സ്വരമൊന്നു കേൾക്കട്ടെ.
നിന്റെ സ്വരം മധുരവും നിന്റെ മുഖം മനോജ്ഞവുമല്ലോ

ethu bible vakyam pole undallo....ano bala?????solamante enthelum relation

Minnoos wrote:

unnikmp wrote:

ഇതേതോ അന്ധനായ കവി എഴുതിയതാ

അപ്പോ ഉണ്ണി ഒരു അന്ധൻ  ആയിരുന്നോ

mashee

issac k.j wrote:

Quote :

ethu bible vakyam pole undallo....ano bala?????solamante enthelum relation

song of solomon

shamsheershah wrote:

ഇത് ഒരു സ്വപ്നമാണ് ...
ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നപ്പോള്‍ ഓര്‍ക്കാന്‍ പോലും കിട്ടാതെ എന്‍റെ ഉറക്കച്ചടവ് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളില്‍ കത്തിച്ചാമ്പലായ എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍
ഞാന്‍ കാത്ത് നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു നിന്നെ ! എന്‍റെ ഈ ജീവിതം നടക്കാന്‍ പഠിപ്പിച്ച വീധിതന്‍ അരികത്ത് ...
എന്നും മനസ്സില്‍ ഒരു തോന്നലുണ്ടായിരുന്നു .. എനിക്കായ് അങ്ങുദൂരെ ആരോ കാത്തിരിപ്പുണ്ടെന്ന് ... അവള്‍ എന്‍റെ മാത്രം സ്വന്തമാണെന്ന് ...
കടന്നു പോയ നാളുകളുടെ കയ്പ്പുനീര്‍ എന്‍റെ ആ തോന്നലിനെ മാറ്റിയില്ല ... ഇനി വരാനിരിക്കുന്നതും അനുഭവിക്കുക തന്നെയല്ലേ ... അതെ അനുഭവിക്കനുള്ളത് തന്നെ
ഏകാന്തതയാണ് എന്നെ നിന്നിലേക്ക്‌ അടുപ്പിച്ചത് ... ഈ പ്രവാസം നല്‍കിയ ഏകാന്തത .... ഈ ചുവരുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ ഞാന്‍ ഒറ്റക്ക് ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ... ഒരു കൂട്ടിനായ് ഞാന്‍ കൊതിച്ചിരുന്നു ...
ഏകാന്തത! എന്നും ഒറ്റക്കാണെന്നു ഉള്ള തോന്നല്‍ അതെന്നെ കാര്‍ന്നു തിന്നാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് കൊല്ലങ്ങള്‍ ഏറെയായി .. കൂടെ നിമിത്തം പോലെ ഈ പ്രവാസവും ...
രാവും പകലും ഞാന്‍ നിന്നെ കാത്തിരുന്നു ... ആള്‍ക്കൂട്ടങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ നിന്നെ തിരഞ്ഞു ... ചായക്കൂട്ടുകള്‍ കൊണ്ട് നിന്നെ വരയ്ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു ....
പക്ഷെ ഞാന്‍ ഒരിക്കലും ആ ചിത്രം വരച്ചു നിര്‍തിയിരുന്നില്ല! കാരണം ഞാന്‍ വരച്ച പോലെ ആയിരിക്കില്ല നിന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ , ചുണ്ടുകള്‍, മുഖം ... എന്നും ആ ചിത്രം ഞാന്‍ വീണ്ടും മായ്ച്ചു വരച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു
എന്നെങ്കിലും ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ ആ ചിത്രം വരച്ചു തീര്‍ക്കും അന്ന് നീ എന്‍ മുന്നില്‍ വന്നു നില്‍ക്കും .. അന്ന് നമ്മുടെ ഉദ്യാനത്തിലെ സൂര്യകാന്തികള്‍ നമ്മെ നോക്കി ചിരിക്കും .. കിളികള്‍ നമ്മെ വട്ടമിട്ടു പ്രണയ ഗാനങ്ങള്‍ പാടും ...
ആകാശം സന്തോഷം കൊണ്ട് സന്തോഷ കണ്ണീര്‍ പൊഴിക്കും ... ഒരിറ്റു ജലത്തിനായ്‌ കാത്തിരുന്ന ഭൂമി ആ മഴയില്‍ കുളിക്കും .. എന്‍റെ കണ്ണുനീര്‍ വറ്റിയ കണ്ണില്‍ നിന്നും ഒരു കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളി ഭൂമിയിലേക്ക് പതിക്കും ... ആ കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളി വീണിടം ഒരു ഉദ്യനമായ് പരിണയിക്കും ... ആ ഉദ്യാനത്തിന് ഞാന്‍ നിന്റെ പേരിടും .. ഒടുവില്‍ നീയും എന്നെ വിട്ടു പിരിയുമ്പോള്‍ ആ ഉദ്യാനത്തിന് ഞാന്‍ തീയിടും

shamsheershah wrote:

ഇത് ഒരു സ്വപ്നമാണ് ...
ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നപ്പോള്‍ ഓര്‍ക്കാന്‍ പോലും കിട്ടാതെ എന്‍റെ ഉറക്കച്ചടവ് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളില്‍ കത്തിച്ചാമ്പലായ എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍
ഞാന്‍ കാത്ത് നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു നിന്നെ ! എന്‍റെ ഈ ജീവിതം നടക്കാന്‍ പഠിപ്പിച്ച വീധിതന്‍ അരികത്ത് ...
എന്നും മനസ്സില്‍ ഒരു തോന്നലുണ്ടായിരുന്നു .. എനിക്കായ് അങ്ങുദൂരെ ആരോ കാത്തിരിപ്പുണ്ടെന്ന് ... അവള്‍ എന്‍റെ മാത്രം സ്വന്തമാണെന്ന് ...
കടന്നു പോയ നാളുകളുടെ കയ്പ്പുനീര്‍ എന്‍റെ ആ തോന്നലിനെ മാറ്റിയില്ല ... ഇനി വരാനിരിക്കുന്നതും അനുഭവിക്കുക തന്നെയല്ലേ ... അതെ അനുഭവിക്കനുള്ളത് തന്നെ
ഏകാന്തതയാണ് എന്നെ നിന്നിലേക്ക്‌ അടുപ്പിച്ചത് ... ഈ പ്രവാസം നല്‍കിയ ഏകാന്തത .... ഈ ചുവരുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ ഞാന്‍ ഒറ്റക്ക് ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ... ഒരു കൂട്ടിനായ് ഞാന്‍ കൊതിച്ചിരുന്നു ...
ഏകാന്തത! എന്നും ഒറ്റക്കാണെന്നു ഉള്ള തോന്നല്‍ അതെന്നെ കാര്‍ന്നു തിന്നാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് കൊല്ലങ്ങള്‍ ഏറെയായി .. കൂടെ നിമിത്തം പോലെ ഈ പ്രവാസവും ...
രാവും പകലും ഞാന്‍ നിന്നെ കാത്തിരുന്നു ... ആള്‍ക്കൂട്ടങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ നിന്നെ തിരഞ്ഞു ... ചായക്കൂട്ടുകള്‍ കൊണ്ട് നിന്നെ വരയ്ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു ....
പക്ഷെ ഞാന്‍ ഒരിക്കലും ആ ചിത്രം വരച്ചു നിര്‍തിയിരുന്നില്ല! കാരണം ഞാന്‍ വരച്ച പോലെ ആയിരിക്കില്ല നിന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ , ചുണ്ടുകള്‍, മുഖം ... എന്നും ആ ചിത്രം ഞാന്‍ വീണ്ടും മായ്ച്ചു വരച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു
എന്നെങ്കിലും ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ ആ ചിത്രം വരച്ചു തീര്‍ക്കും അന്ന് നീ എന്‍ മുന്നില്‍ വന്നു നില്‍ക്കും .. അന്ന് നമ്മുടെ ഉദ്യാനത്തിലെ സൂര്യകാന്തികള്‍ നമ്മെ നോക്കി ചിരിക്കും .. കിളികള്‍ നമ്മെ വട്ടമിട്ടു പ്രണയ ഗാനങ്ങള്‍ പാടും ...
ആകാശം സന്തോഷം കൊണ്ട് സന്തോഷ കണ്ണീര്‍ പൊഴിക്കും ... ഒരിറ്റു ജലത്തിനായ്‌ കാത്തിരുന്ന ഭൂമി ആ മഴയില്‍ കുളിക്കും .. എന്‍റെ കണ്ണുനീര്‍ വറ്റിയ കണ്ണില്‍ നിന്നും ഒരു കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളി ഭൂമിയിലേക്ക് പതിക്കും ... ആ കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളി വീണിടം ഒരു ഉദ്യനമായ് പരിണയിക്കും ... ആ ഉദ്യാനത്തിന് ഞാന്‍ നിന്റെ പേരിടും .. ഒടുവില്‍ നീയും എന്നെ വിട്ടു പിരിയുമ്പോള്‍ ആ ഉദ്യാനത്തിന് ഞാന്‍ തീയിടും

shamyetta open cheyithu lekhanam oronnayi

balamuralee wrote:

Minnoos wrote:

അപ്പോ ഉണ്ണി ഒരു അന്ധൻ  ആയിരുന്നോ

mashee

പ്രണയത്തിന്‍റെ സൗന്ദര്യം വിരഹമാണ്...... 'വിരഹ നൊമ്പരം'.... അതാണ്‌ പ്രണയ സൗന്ദര്യം..... വിരഹം വേദനയാണ്.... എങ്കിലും ആ വേദനയില്‍ നാം അനുഭവിക്കുന്ന ഒരു ഒരു.......... അറിയില്ല എനിക്കറിയില്ല... അതെങ്ങനെ പറയുമെന്ന്.... കാരണം ആ വേദന പറയാന്‍ കഴിയുന്ന ഒന്നല്ല... ആ വേദന അനുഭവിച്ച്‌ അറിയേണ്ട ഒരു മനോഹരമായ നമ്മെ ഒരിക്കലും വിട്ടുപിരിയാത്ത നൊമ്പരമാണ് മധുരമുള്ള ഓര്‍മ്മതന്‍ നൊമ്പരമാണ്....

balamuralee wrote:

issac k.j wrote:

ethu bible vakyam pole undallo....ano bala?????solamante enthelum relation

song of solomon

solamante uthama geetham....athanu kettappol oru parijayam thonniyathu

shamsheershah wrote:

ഇത് ഒരു സ്വപ്നമാണ് ...
ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നപ്പോള്‍ ഓര്‍ക്കാന്‍ പോലും കിട്ടാതെ എന്‍റെ ഉറക്കച്ചടവ് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളില്‍ കത്തിച്ചാമ്പലായ എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍
ഞാന്‍ കാത്ത് നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു നിന്നെ ! എന്‍റെ ഈ ജീവിതം നടക്കാന്‍ പഠിപ്പിച്ച വീധിതന്‍ അരികത്ത് ...
എന്നും മനസ്സില്‍ ഒരു തോന്നലുണ്ടായിരുന്നു .. എനിക്കായ് അങ്ങുദൂരെ ആരോ കാത്തിരിപ്പുണ്ടെന്ന് ... അവള്‍ എന്‍റെ മാത്രം സ്വന്തമാണെന്ന് ...
കടന്നു പോയ നാളുകളുടെ കയ്പ്പുനീര്‍ എന്‍റെ ആ തോന്നലിനെ മാറ്റിയില്ല ... ഇനി വരാനിരിക്കുന്നതും അനുഭവിക്കുക തന്നെയല്ലേ ... അതെ അനുഭവിക്കനുള്ളത് തന്നെ
ഏകാന്തതയാണ് എന്നെ നിന്നിലേക്ക്‌ അടുപ്പിച്ചത് ... ഈ പ്രവാസം നല്‍കിയ ഏകാന്തത .... ഈ ചുവരുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ ഞാന്‍ ഒറ്റക്ക് ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ... ഒരു കൂട്ടിനായ് ഞാന്‍ കൊതിച്ചിരുന്നു ...
ഏകാന്തത! എന്നും ഒറ്റക്കാണെന്നു ഉള്ള തോന്നല്‍ അതെന്നെ കാര്‍ന്നു തിന്നാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് കൊല്ലങ്ങള്‍ ഏറെയായി .. കൂടെ നിമിത്തം പോലെ ഈ പ്രവാസവും ...
രാവും പകലും ഞാന്‍ നിന്നെ കാത്തിരുന്നു ... ആള്‍ക്കൂട്ടങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ നിന്നെ തിരഞ്ഞു ... ചായക്കൂട്ടുകള്‍ കൊണ്ട് നിന്നെ വരയ്ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു ....
പക്ഷെ ഞാന്‍ ഒരിക്കലും ആ ചിത്രം വരച്ചു നിര്‍തിയിരുന്നില്ല! കാരണം ഞാന്‍ വരച്ച പോലെ ആയിരിക്കില്ല നിന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ , ചുണ്ടുകള്‍, മുഖം ... എന്നും ആ ചിത്രം ഞാന്‍ വീണ്ടും മായ്ച്ചു വരച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു
എന്നെങ്കിലും ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ ആ ചിത്രം വരച്ചു തീര്‍ക്കും അന്ന് നീ എന്‍ മുന്നില്‍ വന്നു നില്‍ക്കും .. അന്ന് നമ്മുടെ ഉദ്യാനത്തിലെ സൂര്യകാന്തികള്‍ നമ്മെ നോക്കി ചിരിക്കും .. കിളികള്‍ നമ്മെ വട്ടമിട്ടു പ്രണയ ഗാനങ്ങള്‍ പാടും ...
ആകാശം സന്തോഷം കൊണ്ട് സന്തോഷ കണ്ണീര്‍ പൊഴിക്കും ... ഒരിറ്റു ജലത്തിനായ്‌ കാത്തിരുന്ന ഭൂമി ആ മഴയില്‍ കുളിക്കും .. എന്‍റെ കണ്ണുനീര്‍ വറ്റിയ കണ്ണില്‍ നിന്നും ഒരു കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളി ഭൂമിയിലേക്ക് പതിക്കും ... ആ കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളി വീണിടം ഒരു ഉദ്യനമായ് പരിണയിക്കും ... ആ ഉദ്യാനത്തിന് ഞാന്‍ നിന്റെ പേരിടും .. ഒടുവില്‍ നീയും എന്നെ വിട്ടു പിരിയുമ്പോള്‍ ആ ഉദ്യാനത്തിന് ഞാന്‍ തീയിടും

ഒടുവില്‍ നീയും എന്നെ വിട്ടു പിരിയുമ്പോള്‍ ആ ഉദ്യാനത്തിന് ഞാന്‍ തീയിടും alla pinnee

balamuralee wrote:

Minnoos wrote:

unnikmp wrote:

ഇതേതോ അന്ധനായ കവി എഴുതിയതാ

അപ്പോ ഉണ്ണി ഒരു അന്ധൻ  ആയിരുന്നോ

mashee

ഞാൻ അല്ല എന്റെ കവിത ഇങ്ങനെ അല്ല... മന്ദാക്രാന്ത വൃത്തത്തിൽ മാത്രമേ ഞാൻ കവിത എഴുതൂ, ഇത് ഏതോ ശാര്ദൂലവിക്രീഡിതം ആണ്

unnikmp wrote:

balamuralee wrote:

mashee

ഞാൻ അല്ല എന്റെ കവിത ഇങ്ങനെ അല്ല... മന്ദാക്രാന്ത വൃത്തത്തിൽ മാത്രമേ ഞാൻ കവിത എഴുതൂ, ഇത് ഏതോ ശാര്ദൂലവിക്രീഡിതം ആണ്

അതെന്ത് ആക്രാന്തം

unnikmp wrote:

balamuralee wrote:

mashee

ഞാൻ അല്ല എന്റെ കവിത ഇങ്ങനെ അല്ല... മന്ദാക്രാന്ത വൃത്തത്തിൽ മാത്രമേ ഞാൻ കവിത എഴുതൂ, ഇത് ഏതോ ശാര്ദൂലവിക്രീഡിതം ആണ്

ദ്രുത കാകളിയിൽ ആണ്
അവസാനം കൊല യാളി വൃത്തത്തിലും എഴുതേണ്ടി വരും

shamsheershah wrote:

പ്രണയത്തിന്‍റെ സൗന്ദര്യം വിരഹമാണ്...... 'വിരഹ നൊമ്പരം'.... അതാണ്‌ പ്രണയ സൗന്ദര്യം..... വിരഹം വേദനയാണ്.... എങ്കിലും ആ വേദനയില്‍ നാം അനുഭവിക്കുന്ന ഒരു ഒരു.......... അറിയില്ല എനിക്കറിയില്ല... അതെങ്ങനെ പറയുമെന്ന്.... കാരണം ആ വേദന പറയാന്‍ കഴിയുന്ന ഒന്നല്ല... ആ വേദന അനുഭവിച്ച്‌ അറിയേണ്ട ഒരു മനോഹരമായ നമ്മെ ഒരിക്കലും വിട്ടുപിരിയാത്ത നൊമ്പരമാണ് മധുരമുള്ള ഓര്‍മ്മതന്‍ നൊമ്പരമാണ്....

ഇങ്ങനെ വേദനിച്ചു വിരഹിച്ചു കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു ആ വെള്ളം വീണു തഴച്ചു വളര്ന്നതാണോ ഭായിയുടെ ഈ താടി

unnikmp wrote:

balamuralee wrote:

mashee

ഞാൻ അല്ല എന്റെ കവിത ഇങ്ങനെ അല്ല... മന്ദാക്രാന്ത വൃത്തത്തിൽ മാത്രമേ ഞാൻ കവിത എഴുതൂ, ഇത് ഏതോ ശാര്ദൂലവിക്രീഡിതം ആണ്

മന്ദാക്രാന്താ മഭനതതഗം നാലുമാറേഴുമായ്ഗം vrithavum alankarvum okke enthoram padichatha

Minnoos wrote:

unnikmp wrote:

balamuralee wrote:

mashee

ഞാൻ അല്ല എന്റെ കവിത ഇങ്ങനെ അല്ല... മന്ദാക്രാന്ത വൃത്തത്തിൽ മാത്രമേ ഞാൻ കവിത എഴുതൂ, ഇത് ഏതോ ശാര്ദൂലവിക്രീഡിതം ആണ്

അതെന്ത് ആക്രാന്തം

മന്ദമായ ആക്രാന്തം എന്ന് കവിവാക്യം

unnikmp wrote:

shamsheershah wrote:

പ്രണയത്തിന്‍റെ സൗന്ദര്യം വിരഹമാണ്...... 'വിരഹ നൊമ്പരം'.... അതാണ്‌ പ്രണയ സൗന്ദര്യം..... വിരഹം വേദനയാണ്.... എങ്കിലും ആ വേദനയില്‍ നാം അനുഭവിക്കുന്ന ഒരു ഒരു.......... അറിയില്ല എനിക്കറിയില്ല... അതെങ്ങനെ പറയുമെന്ന്.... കാരണം ആ വേദന പറയാന്‍ കഴിയുന്ന ഒന്നല്ല... ആ വേദന അനുഭവിച്ച്‌ അറിയേണ്ട ഒരു മനോഹരമായ നമ്മെ ഒരിക്കലും വിട്ടുപിരിയാത്ത നൊമ്പരമാണ് മധുരമുള്ള ഓര്‍മ്മതന്‍ നൊമ്പരമാണ്....

ഇങ്ങനെ വേദനിച്ചു വിരഹിച്ചു കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു ആ വെള്ളം വീണു തഴച്ചു വളര്ന്നതാണോ ഭായിയുടെ ഈ താടി

balamuralee wrote:

unnikmp wrote:

balamuralee wrote:

mashee

ഞാൻ അല്ല എന്റെ കവിത ഇങ്ങനെ അല്ല... മന്ദാക്രാന്ത വൃത്തത്തിൽ മാത്രമേ ഞാൻ കവിത എഴുതൂ, ഇത് ഏതോ ശാര്ദൂലവിക്രീഡിതം ആണ്

 മന്ദാക്രാന്താ മഭനതതഗം നാലുമാറേഴുമായ്ഗം vrithavum alankarvum okke enthoram padichatha

ഒന്നും പക്ഷെ ജീവിതത്തിൽ എടുത്തു പ്രയോഗിക്കാൻ ഒരു അവസരം കിട്ടിയില്ല അല്ലെ ബാലു??